الان شاهدیم که فساد همه‌گیر شده است است ما داریم چوب نا‌امنی سرمایه‌گذاری را می‌خوریم می خواستیم فساد را از بین ببریم ولی قبح آن را از بین بردیم
می خواستیم فساد از بین برود قبح آن را از بین بر دیم
عبارات مهم : امنیت
الان شاهدیم که فساد همه گیر شده است است
ما داریم چوب نا امنی سرمایه گذاری را می خوریم
می خواستیم فساد از بین برود قبح آن را از بین بر دیم
می خواستیم فساد را از بین ببریم ولی قبح آن را از بین بردیم
اختلافات سیاسی را نباید دستمایه ای جهت ترساندن سرمایه گذاران کنیم
در جامعه ما به واسطه اشتباهات بستگان، مسئولان را بی حیثیت می کنیم و این ظلم است
من یکی از مخالفان رسانه ای شدن پرونده های مفاسد اقتصادی بوده، هستم و خواهم بود
الان شاهدیم که فساد همه‌گیر شده است است ما داریم چوب نا‌امنی سرمایه‌گذاری را می‌خوریم می خواستیم فساد را از بین ببریم ولی قبح آن را از بین بردیم
بحث آقازادگی در کشور ما قدری لوث شده است و احساس می کنم طرح چنین مباحثی، نشانه قراردادن شخصیت مسئولان است
یکی از دوستی هایی که پدرم در حق من کرد، این بود که از همان ابتدای ازدواج، بنده را رها کرد و چترحمایتش را از سرم برداشت
سرمایه گذار نباید از ورود به کشور بترسد. الان سرمایه گذاران دارند از کشور فرار می کنند وسرمایه از کشور عزیزمان ایران دارد خارج می شود
وقتی یک سرمایه گذار به سلامت اقتصادی کشور عزیزمان ایران نگاه می کند، می بیند که اقتصاد کشور عزیزمان ایران سالم نیست؛ بعد آیا باید سرمایه اش را به کشور بیاورد؟
انتساب افراد به مسئولان، نشان دهنده این واقعیت است که در واقع این پرونده جهت آن فرد درست نشده بلکه این پرونده جهت آن مسئول درست شده است است
سخت تن به گفت وگو می دهد و از او مصاحبه های کمی در فضای رسانه ای موجود هست. زمانی که جهت حضور در انتخابات مجلس دهم از حوزه لامرد و مهر کاندیدا شد، رسانه ها نوشتند که آقازاده وزیر اطلاعات کاندیدای مجلس شد ولی خودش می گوید آقازادگی مساله نا خوشایندي است.
می خواستیم فساد از بین برود قبح آن را از بین بر دیم
می گویداز موقعیت پدرش در هیچ کجا استفاده نکرده و شخصیتش اجازه چنین کاری را نمی دهد. فرزند سید محمود علوی، وزیر اطلاعات دولت حسن روحانی است كه در انتخابات مجلس دهم به عنوان نماينده مردم لامرد و مهر در استان فارس گزینش شد و حال در كميسيون امنيت ملي و سياسي خارجي بهارستان حضور دارد. متولد 1359 است.
او هم در حوزه تحصیل کرده و هم در دانشگاه حقوق خوانده و حالا وکیل هست. می گوید وصیت جدشان بوده که سمت قضاوت نرود و به همین علت بعد از آخر تحصیلات در رشته حقوق شغل وکالت را جهت خود گزینش می کند. علوی از منتقدان رسانه ای شدن پرونده های فساد اقتصادی در کشور هست. می گوید این مساله باعث می شود که سرمایه گذاران در کشور عزیزمان ایران احساس امنیت نکنند. در ادامه مشروح گفت و گوی «قانون» را با سید محسن علوی مي خوانيد:
الان شاهدیم که فساد همه‌گیر شده است است ما داریم چوب نا‌امنی سرمایه‌گذاری را می‌خوریم می خواستیم فساد را از بین ببریم ولی قبح آن را از بین بردیم
شما ابتدا به حوزه علمیه رفتید و بعد وارد دانشگاه شدید؛ تا چه سطحی در حوزه بودید؟
من دركل 6 سال حوزه بودم و تحصیلات حوزوی در حد سطح و بعد از آن در دانشگاه پایتخت کشور عزیزمان ایران در رشته حقوق ادامه تحصیل دادم .
می خواستیم فساد از بین برود قبح آن را از بین بر دیم
یکی از موضوعاتی که در وقت کاندیداتوری شما در سال 94 حاشيه ساز شد، این مساله بود که به اعتبار آقازاده بودن در انتخابات عضویت و اعلام کاندیداتوری کردید؛ اين را قبول داريد؟
چندان اعتقادی به این مباحث ندارم. بحث آقا زادگی در کشور ما قدری لوث شده است و احساس می کنم زیاد منظور از طرح چنین مباحثی، نشانه قراردادن شخصیت مسئولان است . به نوعی تیر خلاص جهت ترور شخصیت های سیاسی محسوب مي شود. براي مثال جایی ممکن است مسئولی در یک موضوعی همکاری نکند یا از نظر خط مشی سیاسی با فضای سیاسی جامعه همراهی نداشته باشد، در اینجا اگر مسئولی نقطه ضعفی نداشته باشد، سراغ اعضاي خانواده وی مانند فرزند، برادر یا سایر بستگان می روند و با برچسب زنی ها و طرح اتهامات واهی تلاش در ترور شخصیت مسئولان می کنند. اگر بر فرض، آقازاده ای تخلفی داشته یا جایی سوء استفاده ای کرد باید برخورد و در صورت محکومیت مجازات شود ولی این عنوان چه ارتباطی به بستگان وی یا شخصیت مسئولان دارد؟همگی این بیت معروف را شنیده ایم «گیرم پدرتو بود فاضل/ از فضل پدر، تورا چه حاصل». به عبارتی شخصیت هر کسی قائم به شخص خودش است و هیچ ارتباطی به پدر یا بستگانش ندارد.
هرکس باید نان بازوی خودش را بخورد. از طرف دیگر به هر حال جامعه ما اسلامی است و باید احکام اسلامی را در نظر بگیریم؛ در قرآن کریم داریم که کسی به دليل گناه دیگری مجازات نمی شود. ولی آيا در جامعه ما این مساله حاکم است؟! به عبارتی انتظار داریم تصویر این بیت نیز در جامعه حاکم باشد «گیرم پسرتو بود قاتل، از رذل پسر، پدر چه حاصل؟» آیا گناه بعضی فرزندان مسئولان را به نام آن مسئول و گاه عملکرد بد و اشتباه آن فرزند را به نام پدرش می نویسیم؟ آیا این عادلانه است؟ چه تعداد از مسئولان نظام را به خاطر فرزندان ارزش هتک حیثیت کردیم؟ این افراد سرمایه های کشورند.
آن مقام مسئول اگر در منزل در کنار خانواده اش نبوده، وقتش را جهت نظام و مملکت و مردم گذاشته هست. آیا زمانی که پسر نوح(ع) به راه باطل رفت، حضرت نوح(ع) از پیامبری ساقط شد؟ در جامعه ما به واسطه اشتباهات بستگان، مسئولان را بی حیثیت می کنیم و این ظلم هست. ما انتظار داریم اگر در جامعه فرزندی بر اساس توانایی خودش توانست پیشرفت کند، بی جهت به او تاخته نشود؛ موضوعی که مشاهده نمی کنیم و متاسفانه مجامع و مراجع و شرکت ها و دستگاه های رسمی هنگامی که می خواهند از یک متهم نام ببرند، می گویند برادر يا فرزند فلان مسئول هست. یعنی آن شخص را بر سر آن مسئول می کوبند؛ این عنوان ظلم آشکاري در جامعه ماست.
مسئولان چه می شوند؟ بسیاری از این تخریب ها از سوی مسئولان فعلی و سابق شکل می گیرد و این عنوان بازخورد خوبی در جامعه ندارد.
بخشی از این مساله به مسئولان باز می گردد. باید این طیف را توجیه کنيم و بگوييم که به فرض اگر پرونده ای جهت فلان آقازاده و برادر یا بستگان مسئول اتفاق می افتد، جهت چه این انتساب را در رسانه ها بیان می کنید. این انتساب نشانه سوء نیت شماست. طرح انتساب افراد به مسئولان نشان دهنده این واقعیت است که در واقع این پرونده جهت آن فرد درست نشده بلکه جهت آن مسئول درست شده است هست. مردم بايد این عنوان را با هوشیاری پیگیری و مسئولان نيز رعایت کنند. در قرآن آمده هرکس به اندازه وسعت و امکاناتی که در اختیارش گذاشته شده است است از او پاسخ می خواهند.
شما خود را آقا زاده نمی دانید؟
بنده شخصیتي مستقل از پدر دارم. سوابق من مانند وکیل پایه یک دادگستری، دانشجوی دوره دکتری حقوق خصوصی، مقدمات همکاری در خدمت به نظام اسلامی را براي من به وجود آورده است ولي اعتمادی که مردم حوزه انتخابیه به پدر اینجانب داشته اند، سرمایه عظیم اجتماعی بوده که در مسیر خدمت به نظام، بنده را همراهی كرده هست. افتخار می کنم که در مسیر خدمتی که پدرم 35 سال پیش شروع كرده اند، امروز قرار گرفته ام تا بتوانم بخشی از پرسشها مردم عزیزمان به ويژه نسل جوان را مرتفع كنم.
به هر حال شما فرزند سید محمود علوی، وزیر دولت مستقر هستید.
فرزند وزیر بودن دسترسی هایی را به مسئولان عالی رتبه نظام ایجاد می کند و توانمندی متفاوتی را با سایر افراد به وجود می آورد كه چنین شرایطی مسئولیت سنگین تری را بر دوش شخص قرار می دهد. به نظر من اگر از این وقت و توانمندی در جهت منافع اقتصادی استفاده کنيم، نقد وارد است که از رانت براي منافع شخصی استفاده كرده ولی فكر مي كنم هنگامی که این وقت را در اختیار مردم قرار می دهیم تا خدمت رسانی به مردم با سرعت بیشتری صورت پذیرد، سوء استفاده یا رانت نيست.
شما خودتان هیچ وقت از موقعیتی که داشتید، به عنوان فرزند یک مسئول که در مقام های متفاوت مشغول به فعالیت بوده هست، استفاده کرده اید؟
من در 19 سالگی ازدواج کردم. یکی از دوستی هایی که پدرم در حق من کرد، این بود که از همان ابتدای ازدواج بنده را رها کرد و چترحمایتش را از روی سر من برداشت. زندگی سختي داشتم و فشار سنگینی را تحمل می کردم. من آن وقت ساکن پایتخت کشور عزیزمان ایران بودم و مدتی به قم رفتم. شهریه طلبگی، منبع مهم در آمد من بود؛ به علاوه یک سرمایه کمی نيز داشتم که در جایی گذاشته بودم که با مضار سودی به ما می دادند که آن هم بسیار مختصر بود.
در سال 82 فکر می کنم کل موجودی ماهانه خانواده سه نفره ما 70 هزار تومان بود که این مبلغ براي معيشت نصف ماه ما جواب می داد؛ نصف دیگر ماه را باید بدون حقوق می گذراندیم. حساب کنید دو هفته باید صبر می کردیم تا آخر ماه برسد و باز همان 70 هزار تومان به حسابم واریز شود.
در آن شرایط احساس کردم که باید سر کار بروم. کار هم دست كم لیسانس می خواست. روی این حساب با زن و یک فرزند نشستم پشت کنکور و با توجه به اینکه رشته ام ریاضی فیزیک بود ولی مقدمات رشته علوم انسانی را در حوزه خوانده بودم، کنکور انسانی دادم.
روزهای مشکل بود؛ صبح تا شب درس می خواندم. نتیجه که آمد، رشته حقوق دانشگاه پایتخت کشور عزیزمان ایران قبول شدم. همه امیدم این بود که دانشگاه تمام می شود و لیسانسم را می گیرم، به سرکار می روم و وضع مان خوب می شود. لیسانس را با زحمت گرفتم و یک روز سراغ حاج آقا(سيد محمود علوي) رفتم. به ایشان گفتم یک کار جهت من پیدا کنید. هیچ وقت یادم نمی رود، ایشان به من گفتند: «دست روی دست آمده است» و کار نیست. بنشین و فوق لیسانس را بگیر بعد ان شاءا… کار پیدا می شود. این مساله برایم بسيار سنگین بود. من با زن و فرزند و کلی پرسشها دوباره در ميان مشكلات تنها ماندم.
چه سالی این مساله اتفاق افتاد؟
سال 1386 بود و حاج آقا رییس عقیدتی- سیاسی ارتش بودند.
دراين وضعيت چه کردید؟
بعد از کلی تلاش با کمک یکی از بستگان به عنوان کارمند محلی در سفارت کشور عزیزمان ایران در کویت مشغول شدم و در آنجا شعبه دانشگاه خبر نور را تاسیس کردم؛ همزمان در مقطع کارشناسی ارشد حقوق شخصی در دانشگاه آزاد پایتخت کشور عزیزمان ایران مشغول به تحصیل ومدتی به عنوان ريیس دانشگاه خبر نور در کویت مشغول شدم ولی به علت عدم تمدید اقامت، مجبور به بازگشت به كشور شدم. بعد از ورود به ایران، یک سال و نیم بدون کار بودم که در همین مدت جهت وکالت، قضاوت و سردفتری عضویت کردم و همه را نيز قبول شدم.
سرانجام باتوجه به شرایط وارد کار وکالت شدم. اوایل کار کمی سخت بود ولی به هرحال شرایط کم کم بهتر شد و وضع مان تاحدودي عوض کردن کرد. همواره خداوند را شاکرم که یک جوانی بودم که مثل بقیه جوان ها پيش رفتم.من در زندگي نه آقازادگی به معنای امروزی داشتم و نه از موقعیت هایم استفاده ابزاری کردم.
در آن روزهای سخت فکر می کردید روزی پای تان به مجلس باز شود؟
خير؛ امروزه که به آن دوران نگاه می کنم، یاد آن آیه قرآن می افتم که می گوید بيشتر اوقات شما فکر می کنید اتفاقی که جهت شما می افتد، خوب نیست در حالی که صلاح شما در آن اتفاق هست. آن یک سال و نیمی که بدون کار بودم، به من فشار فراواني آمد. باورش سخت هست، در آن شرایط با یارانه زندگی می کردم؛ اجاره منزل عقب افتاده بود و چرخ زندگی نمی چرخید. در این شرایط آدم له می شود و اعتماد به نفسش از بین می رود. در اين شرايط، انسان جلوی زن و فرزند شرمنده و در برابر والدین سرافکنده می شود.
همسرتان نسبت به شرایط زندگی اعتراضی نداشتند؟
اگر فداکاری و گذشت ايشان نبود، مشكلاتم بيشتر مي شد. در آن مدت، همسرم تحمل فراواني كردند.
آیا به دليل فشار زندگی به حاج آقا گلایه كرده بوديد؟
نه؛ شخصیتم هیچ وقت اجازه این کار را نمی دهد. هیچ وقت دستم را جلوی پدرم دراز نکردم.
به گفته خودتان، شرایط مشکل را در زندگی تجربه کردید و بسیاری از جوانان کشور در همین اوضاع زندگی می کنند. هنگامی که که به مجلس رفتيد، آیا به این عنوان فکر کردید که چه کاری می توانيد جهت جوانانی که مثل خودتان زندگی کردند و می کنند، انجام دهید؟
زمانی که نماینده شدم با خودم فکر می کردم که گویا حکمت خدا بر این بود که من این شرایط سخت را تجربه کنم تا شرایط جوانان کشور را درک کنم. من می دانم این بیکاری و فشار زندگی تا چه میزان زجر آور هست. به همین علت تا جایی که دستم رسیده، جهت جوانان حوزه انتخابیه ام کارهایی را انجام دادم.
این پرسش را پیش از اینکه به حوزه انتخابیه تان برسیم، پاسخ دهید. چه شد شما از حوزه انتخابیه لامرد در انتخابات عضویت کردید؟
قبل از انتخابات بعضی از دوستان آمدند و از من درخواست کردند که در انتخابات عضویت کنم. خودم تمایلی نداشتم و آخر بعد از کلی بحث و صحبت ما را وارد صحنه کردند.
گفتید تمایلی به حضور نداشتید، چگونه راغب شديد ؟
نظر من این است که سنگ بزرگ، نشانه نزدن هست. نماینده پایتخت کشور عزیزمان ایران شدن نيز پروتکل خود را دارد و از طرفی من با توجه به پیشینه زندگی راغب بودم تا به میزانی که دستم می رسد، شرایط را جهت جوانان همنوع خود عوض کردن دهم. از طرفی حل مسئله جوانان کل کشور در توان من نیست. این نیاز به یک همت عمومی به وسیله همه مسئولان کشور دارد ولی عزمم جهت عوض کردن فضا به نفع جوانان در یک مقیاس کوچک تر جزم بود. از طرفی احترامی هم جهت من به واسطه حضور چهار دوره ای پدر به عنوان نماینده این منطقه در مجلس قايل بودند كه مزید بر علت شد و به این فکر کردم که می توانم بخشی از پرسشها جوانان را حل کنم. در دو شهرستان لامرد و مهر که من نمایندگی این مردم عزیز را بر عهده دارم، به طور تقریبی چهار هزار جوان بدون کار حضور دارد. احساس کردم می توانم بخشی از پرسشها جوانان این منطقه و استان فارس را حل کنم؛ براي همين وارد شدم.
این صحبت را بسیاری از نمایندگان در پیش از انتخابات مطرح می کنند. شما جهت عملی شدن عقایدتان چه کردید؟
شرایط این دو شهرستان، شرایط خاص ای هست. این دو شهرستان، جنوبی ترین نقطه استان فارس هستند و فاصله ما تا دریا به شکل خط مستقیم 30 کیلومتر هست. جهت استان فارس که در بحران بی آبی بوده، دسترسی به آب جهت ما مقدور هست. سایت انرژی بر یک منطقه خاص اقتصادی و فرصتی مناسب جهت سرمایه گذاری هست. پالایشگاه پارسیان در منطقه ما و خوراک گاز جهت ما موجود هست. حضور جوانان نخبه و نیروی کار تحصیلکرده و دسترسی هایی که از بحث جاده، راه، فرودگاه و مسائلی از این دست، زمینه مناسبی جهت سرمایه گذاری مهیا کرده هست. ما اگر در این منطقه برنامه ریزی داشته باشيم با توجه به زیرساخت هایی که موجود هست، می توانیم از این وقت اشتغال زایی به خوبی استفاده كنيم. ما این زیرساخت ها را آماده کردیم، با این نشانه که سرمایه گذار جذب کنیم تا این پروژه ها به مرحله اجرا برسد.
تا چه حد موفق بودید؟
خودم اوضاع را خوب ارزیابی می کنم. براي مثال کارخانه آلومینیوم که سال ها به دلایل متفاوت از تحریم ها گرفته تا مسائلی دیگر عقیم مانده بود و این پروژه قرار بود با سرمایه گذاری کشور چین انجام شود و من زمانی که به عنوان نماینده گزینش شدم، در بحث فاینانس مشکلاتی بود که پیگیری هایی کردیم و مصوبه گرفتیم تا آخر بحث گارانتی آن ها حل شود و مشكل فاینانس برطرف و کار شروع شد. سرمایه گذاری عظیمی در منطقه صورت گرفته است و با این کار، قریب به 1700 نفر به صورت مستقیم و 2500 نفر به صورت غیر مستقیم مشغول به کار می شوند.
يعني با اين پروژه، مسئله بیکاری جوانان شما در منطقه حل می شود.
بله، دست كم در منطقه ما با این پروژه مشكل بيكاري جوانان حل می شود. در کنار این کارخانه، نیروگاه سیکل ترکیبی نيز وجود دارد که برق این کارخانه را تامین می کند. این کارخانه اگر ایجاد شود، 1000 نفر می توانند آنجا مشغول به کار شوند. در مجموع 5000 نفر با احداث این کار منزل ها مشغول به کار می شوند. تا این لحظه بالغ بر هزار میلیارد تومان در کارخانه آلومینیوم سرمایه گذاری شده است است که این مبلغ تا 6 هزار میلیار می رسد.
پروژه های دیگر نيز همچون صنایع پایین دستی آلومینیوم کابل سازی، رینگ سازی، کارخانه بنزین، پروژه اتان گیری پالایشگاه پارسیان و پروژه های دیگر قرار است احداث شود که با این حساب ما نیاز داریم بیرون از شهرستان نیروی کار جذب کنیم. به صورت کلی باید بگویم که زمینه اشتغال در منطقه در حال ایجاد شدن است که ما امیدواریم در یک سال و نیم آینده جوانان این شهرستان ها به سر کار بروند. تمام این مسائل، نیازمند زیرساخت هایی در حوزه های دیگر هست. فرودگاه لامرد که از ابتدای انقلاب با پیگیری حاج آقا فرزانه که خداوند رحمت ارزش کند، در این شهرستان احداث شده است بود ودر دوره پنجم مجلس حاج آقا(سید محمود علوی) پیگیری کردند تا بین المللی شود، به علت نزدیکی به فرودگاه عسلویه و مسائلی دیگر تاحدودي نیمه تعطیل شده است که با پیگیری هایی که انجام شد، این فرودگاه جهت اینکه بتواند به نحو احسن خدمات رسانی را انجام دهد، از فرودگاه شیراز مستقل شد و زیر نظر فرودگاه پایتخت کشور عزیزمان ایران قرار گرفت. جهت ساخت ترمینال تازه نيز اعتباری تخصیص داده شده است هست. با پروژه هایی که در دست ساخت هست، لزوم وجود پررونق این فرودگاه حس خواهد شد که ما پیگیر هستیم که این کار با قدرت دنبال شود تا در آینده دچار مسئله نشویم.
شما حقوق خواندید. به نظر می رسید باید به کمیسیون حقوقی و قضایی بروید ولی چه دليلي داشت كه به کمیسیون امنیت ملی رفتید؟
من مدت ها در خدمت آقای محسن رضایی بودم. ایشان دوره های مدیریت راهبردی می گذاشتند و به ما آموزش هایی را ارائه می دادند. ایشان یکی از دلایلی که تحصیلات ارزش را در زمینه اقتصاد دنبال می کنند این بود که تهاجم بعدی به کشور عزیزمان ایران را اقتصادی می دانستند و در همین زمینه هم نظراتی داشته و دارند. آخر نامه ارشد من نيز در زمینه بررسی فقهی حقوقی الزام بانک ها به احتساب قیمت تورم در حساب های سپرده بود. مقداري در این قضیه وارد شدم و می دیدم که مسئله مان اینجاست و به همین علت وارد کمیسیون امنیت شدم و از همان ابتدا نيز بحث راه اندازی کمیته امنیت اقتصادی را پیگیری کردم. عده ای می گفتند این بحث به کمیسیون اقتصادی مربوط می شود ولی استدلال من این بود باید امنیت اقتصادی از بعد امنیت سرمایه گذاری تامین شود. این بحث بسیار گسترده و بین تمام کمیسیون ها می تواند باشد.
از روند پیشرفت کار راضی بودید؟
تا کنون کار خوب پیش رفته هست. مسئله مهم اینجاست که برنامه های نمایندگان مجلس به شدت فشرده هست. وظیفه نمایندگان مناطق محروم فقط تقنین و نظارت نیست و بنابر یک وظیفه عرفی، باید به پرسشها حوزه های انتخابیه خود نیز برسند. یک کار تیمی به همراهی نمایندگان، مشاوران در حال انجام است و این کار نیاز به یک اقدام خاص دارد.
تا به حال اتفاق افتاده که کمیسیون امنیت ملی بخواهد با پدر شما به عنوان وزیر اطلاعات ارتباط برقرار كند و از شما بخواهد رابط این مساله شوید؟
دوباره تاكيد مي كنم كه شخصیت من مستقل از حاج آقاست. هیچ وقت نيز از وقت و موقعیت ايشان جهت رسیدن به جایی استفاده نکردم. شخصیتم برایم ارزشمند بوده ؛بنابراين اين اتفاق نيز نيفتاده است.
بر اساس گفته خودتان، دو حوزه امنیت اقتصادی و جذب سرمایه گذار جهت پروژه های حوزه نمایندگی تان را به شکل جدی در مجلس پیگیری می کنید. آیا جهت جذب سرمایه گذاری در منطقه خودتان نيز به این مسئله برخوردید؟
بي شك همین گونه هست. تحریم های کشور عزیزمان ایران باعث شده است بود جذب سرمایه های خارجی در این سال ها با پرسشها فراوان روبه رو باشد. بعد از حل پرونده هسته ای که جز بهانه جویی آمریکایی ها نبود، راه جهت جذب سرمایه گذار در کشور عزیزمان ایران فراهم شد. بعد از روی کار آمدن ترامپ، او صحبت هایی راجع به پاره کردن برجام به میان آورد و از این سخن گفت که می خواهد از این توافق کنار بروداما آیا اين اتفاق خواهد افتاد؟ من اعتقاد دارم آمریکا از این توافق کنار نمی رود. خارج شدن از برجام جهت آمریکا هزینه سنگینی در مجامع بین المللی دارد. آمریکایی که یک وقت حرف می زد تمام دنیا با آن همراهی می کردند، امروز صحبت خروج از برجام را مطرح می کند و هیچ کشوری او را همراهی نمی کند.
در واقع بازی ظریف دیپلماسی، فضا را به نفع کشور عزیزمان ایران رقم زد و آمریکا را در تنگنا قرار داد. انسجام بین المللی اي که علیه کشور عزیزمان ایران شکل گرفته بود و انگشت اتهامی که به سمت ما بود، چرخیدو امروز به سوی آمریکا به واسطه بدعهدی اين كشور نشانه رفته و امروز در حمایت از این توافق بین المللی هست. آمریکا به اهدافی که می خواست، نرسید ولی راهکار های دیگر را پیش گرفته است.در نگاه کلی بعد از اتمام تحریم های هسته ای، کشور عزیزمان ایران به چه چیز نیاز دارد؟ کشور عزیزمان ایران به علت شرایط اقتصادی به جا مانده از تحریم ها به سرمایه گذاری نیاز دارد. آمریکا به دنبال این است که پای سرمایه گذار خارجی به کشور عزیزمان ایران نرسد.
فکر می کنید اتحادیه اروپا به عنوان یک وقت مهم جهت مراودات اقتصادی، چه واکنشی را جهت بیانات ترامپ و دولت آمریکا اتخاذ خواهد کرد؟
در روابط بین الملل تمام کشور ها به دنبال منافع خود هستند و تاجایی که برجام به نفع ارزش باشد و منافع ارزش را تامین کند، پای کشور عزیزمان ایران می ایستند. در بعضی کشورهای اروپایی اوضاع اقتصادی به گونه ای است که به علت اشباع سرمایه بازار در آن کشور تورم منفی شده است است و به دنبال کشوری جهت سرمایه گذاری می گردند.
آیا نگاه اتحادیه اروپا به بازار سرمایه گذاری در ایران، آن را در برابر آمریکا نگه می دارد؟
ایران یک کشور بکر هست. کشوری که به علت ضعف مدیریت، نتوانستیم ظرفیت های بالقوه آن را بالفعل کنیم. یکی دیگر از اين شرایط نيز امنيت ايران است و ما مشاهده مي كنيم با وجود اینکه داعش دور تا دور کشور عزیزمان ایران را گرفته ولی کشور از ضریب امنیت بالایی برخوردار ماند. زیر ساخت های سرمایه گذاری در کشور عزیزمان ایران فراهم است ولی یک مسئله عظیم در کشور عزیزمان ایران وجود دارد و آن هم مسئله امنیت سرمایه گذاری است.
متاسفانه سرمایه گذار ایرانی از کشور خارج می شود و این یعنی ما جهت حفظ سرمایه گذار داخلی دچار مسئله هستیم. آن وقت سرمایه گذار خارجی هنگامی که می خواهد به کشور وارد شود، به آمارها نگاه می اندازد که امنیت سرمایه گذاری و اقتصادی در کشور عزیزمان ایران چه رتبه ای را دارد. در بحث امنیت داخلی، کشور عزیزمان ایران رتبه ای خوب بین هفت و هشت دارد.
این یعنی کشور عزیزمان ایران جزو امن ترین کشور ها از بعد داخلی به حساب می آید ولی متاسفانه باید بگویم که در بحث امنیت اقتصادی و سرمایه گذاری، رتبه ای بین 120 تا 140 را داراست و این رتبه مناسبی نیست. سرمایه گذار خارجی هنگامی که می خواهد به یک کشور جهت سرمایه گذاری وارد شود، به نخستین موضوعي که نگاه می کند، رتبه امنیت اقتصادی و سرمایه گذاری است.
وقتی یک سرمایه گذار شرایط را در بحث امنیت اقتصادی مناسب نمی داند، ترساندن های آمریکا را نيز می بیند، ريسك نمي كند كه سرمایه اش را جهت سرمایه گذاری به کشور عزیزمان ایران بیاورد. سرمایه ترسو هست، هر لحظه به جایی می رود که امنیت اقتصادی در آنجا باشد.
در این راستا، قدمی نيز برداشته شده است است؟
دولت بعد از دو سال تلاش جهت برجام، فضایی را ایجاد کرد که سرمایه گذاری در کشور هموار شود كه توتال به زحمت به کشور عزیزمان ایران آورده شد. شما نگاه کنید چه فضایی در کشور، مجلس و رسانه ها علیه توتال درست کردند. انگار صدها سرمایه گذار بین المللی پشت در ایستاده که ما بگوییم این یکی را نمی خواهیم. توتال را آوردیم که اعتماد سازی شود تا با این اعتماد سرمایه گذار های دیگر به کشور بیایند. آیا با این واکنش‌ها ها سرمایه گذار را از ورود به کشور عزیزمان ایران پشیمان می کنیم؟ به نظرم ما جهت اینکه بتوانیم امنیت اقتصادی و سرمایه گذاری را در کشور عزیزمان ایران فراهم کنیم،لازمه اش این است که از داخل و سرمایه گذار داخلی شروع کنیم. جهت این مساله نيز باید ابتدا مشكلات را بشناسيم.
ما بررسی های مختلفی در این زمینه داشتیم و مواردی که باعث می شود سرمایه گذاری اقتصادی در کشور عزیزمان ایران نا امن شود را شناسایی کردیم. دلایل این عنوان شناسایی شد ولی اراده ای جهت عوض کردن شرایط و ایجاد امنیت اقتصادی دیده نمی شود.
چرا این گونه فکر می کنید؟
دلیل مهم ناهماهنگی بین دستگاه های متفاوت هست. ببینید زمانی که یک سرمایه گذار وارد کشور می شود نیاز به یک تامین کننده مالی دارد. او به بانک ها نگاه می کند و می بیند اوضاع خوبی ندارند و از طرفی سود بانک ها بالاست. به رويدادهاي كشور نيز نظاره مي كنند و می بیند که اتفاقاتی مانند پدیده شاندیز، کاسپین، میزان، ثامن الحجج رخ مي دهد که هر کدام مانند یک بمب اقتصادی هست. بوی خوشی از این اتفاق به مشام نمی رسد و حتی امنیت یک کشور را زیر پرسش می برد.
حال پرسش را باید کمی عقب تر ببریم. پرسش این است که آیا کاسپین، میزان و ثامن الحجج ایجاد شدند؟ آیا پدیده شاندیز که صدا و سیمای کشور عزیزمان ایران مدت ها آن را تبلیغ می کرد ، متوقف شد؟ جهت یک تاجر و سرمایه گذار اصل سرعت و با اعتبار کار کردن هست. این سرمایه گذار هنگامی که وارد کشور می شود، دست كم سه یا چهار سال باید جهت مجوز های حقوقی دوندگی کند. فرض کنید یک تاجر و بازرگان دچار مشکلی حقوقی شود و نیاز به خدمات دستگاه قضایی داشته باشد، از وقت ورود به دستگاه قضایی و ثبت دعوا تا اخذ حکم سه تا چهار سال وقت می برد که وقت زيادي است و در طول این روند سرمایه گذار یا تاجر ممکن است ورشکسته شود.
پس امنيت قضایی جهت سرمایه گذاران در كشور ما نیست. اگر مجتمع هایی قضایی در حمایت از سرمایه گذاری در کشور ایجاد شود که در آن قضات متبحر اقتصادی، وکلای حرفه اي بین المللی وجود داشته باشد بي شك در زیاد کردن امنیت اقتصادی در کشور کمک خواهد کرد. این کار را دستگاه قضایی باید ایجاد کند ولی آیا اراده ای جهت ایجاد این نوع مجتمع ها وجود دارد؟ این اراده باید شکل بگیرد. اين را نيز بايد اشاره كنم كه من یکی از مخالفان رسانه ای شدن این پرونده های مفاسد اقتصادی بوده، هستم و خواهم بود.
چرا؟
بسياري از پرسشها را نباید رسانه ای کرد. شاید وزارت اطلاعات روزانه یک جلقیه انفجاری را کشف یا در ماه یک تیم تروریستی را خنثی کند. آیا این مساله از سوی مسئولان وزارت اطلاعات رسانه ای می شود؟دلیلش این است که امنیت روانی در کشور مهم تر از خود امنیت است و نباید امنیت روانی را از کشور بگیریم. در بحث مبارزه با مفاسد اقتصادی باید بسيار سنگین و جدی برخورد و فضا را بر مفسدان اقتصادی تنگ کنیم.
این پرسش باید پاسخ داده شود که رسانه ای کردن کشف این پرونده ها چه کمکی می تواند بکند؟ یک وقت شما پرونده های مفاسد اقتصادی را رسانه ای می کنید تا مفسدان اقتصادی یا کسانی که به دنبال تخطی و تخلف قانونی هستند، بترسند. یعنی می خواهیم از این طریق جلوی فساد را بگیریم. ما هشت سال این کار را انجام دادیم. ولی آیا فساد در کشور کم شد؟ من نظرم این است که فساد زیاد شده است هست. یعنی این رسانه ای کردن مفسدان نه تنها مانع كاهش فسادهای ارزش نشد بلکه قبح فساد را در کشور از بین برد و به عبارتی تبدیل به وسیله ای جهت اشاعه فساد در کشور شده است هست. می خواستیم فساد را از بین ببریم ولی قبح فساد را از بین بردیم.
امروزه شاهدیم که فساد همه گیر شده است هست. هنگامی که یک سرمایه گذار به سلامت اقتصادی کشور عزیزمان ایران نگاه می کند می بیند که اقتصاد کشور عزیزمان ایران سالم نیست آیا باید سرمایه اش را به کشور بیاورد؟ ما باید با مفاسد اقتصادی برخورد کنیم ولی نباید سلامت اقتصادی را تحت شعاع این مبارزه قرار دهیم و فضای امن سرمایه گذاری را خدشه دار کنیم .
پس مسئله اصلي کجاست؟
ما غلط های فراواني در این سال ها انجام دادیم. براي مثال پرونده امیر منصور آریا را نام مي برم. اول این پرونده رسانه ای و در نهایت امیر منصور آریا اعدام شد. این عنوان باید یک دلهره در دل کسانی که در کشور فساد می کنند ایجاد می كرد. بعد از امیر منصور آریا در کشور مفسد نداشتیم؟ بابک زنجانی از کجا پیدا شد؟ این اعدام نتوانست موثر شود و با خودش اثرات جانبی نيز داشت. براي مثال سرمایه گذار ایرانی خارج از کشور پیش خودش فکر می کند که امیر منصور آریا سرمایه داری بود که داشت به زندگی اش در آلمان می رسید و زندگی خوبی نيز داشت. او به کشور عزیزمان ایران آمد و در اینجا جهت اینکه کارش پيش برود، مجبور شد رشوه بدهد. در نهایت چه بلایی بر سرش آمد؟ اعدام شد. بعد ما نيز به کشور عزیزمان ایران نرویم که اعدام نشویم! اگر ما به فرض مصادره اموال، زندان یا مجازات های اینچنینی به او می دادیم نتیجه مخرب و ارعاب آور اعدام را جهت سرمایه گذاران نداشت. این اعدام جهت مفسد داخلی درس نشد ولی جهت سرمایه گذار ایرانی خارج از کشور یک مانع بزرگ شد. آیا رسانه ای کردن این اعدام کردن می تواند مسئله ما را حل کند؟
این حرف شما درست هست. ولی آیا فضا به گونه ای رقم می خورد که سرمایه گذار بعد از مدتی با این پرسشها روبه رو می شود؟
من نمی گویم با مفاسد برخورد نشود. حرفم این است که برخوردها به گونه ای نباشد که سرمایه گذارها از ورود به کشور عزیزمان ایران بترسند. ضمن اینکه باید تحقیق کنیم که آیا سرمایه گذار مجبور می شود به باج دادن رو بیاورد. مفاسد اقتصادی و اداری ما فضایی ایجاد کرده که صرف نمی کند سرمایه گذار بخواهد جهت ورود با سرمایه به کشور ریسک کند.
راهکار چيست؟
کشور چین کمونیستی است و زماني اموال سرمایه دارها را مصادره می کرد. در اتفاقاتی به خودشان آمدند و مشاهده كردند كه یک میلیارد و دویست و هشتاد میلیون جمعیت فقیر و معتاد دارند و کشورشان را فضاحت برداشت. اين گونه چيني ها به دنبال راهکار رفتند. راهکارشان این بود که کشور به چه چیز هایی نیاز دارد. سرمایه گذار، امنیت سرمایه گذاری، برنامه، مدیر و مسائلی از این دست را نیازسنجی و بر اساس آن برنامه ریزی کردند. در بحث اقتصاد نيز گفتند ما تضمین می کنیم هرکس سرمایه ای را وارد چین بکند و در این کشور سرمایه گذاری کند به همان میزان می تواند از کشور خارج کند.
یک فضای امن ایجاد کردند و سرمایه های ارزش به چین برگشتند و با برنامه ریزی و مدیریت ارزش ظرف 20 سال تحولی عظیم در چین ایجاد کردند. ما نيز باید این فضا را ایجاد کنیم. سرمایه گذار نباید از ورود به کشور بترسد. سرمایه گذاران از کشور فرار می کنند و اين گونه سرمايه از كشور خارج مي شود. در حال حاضر نقدینگی در دست مردم کشور عزیزمان ایران چیزی در حدود 800 هزار میلیارد هست. این به معناي يك میلیون وقت شغلی در كشور هست. ما چهار میلیون بدون کار در کشور داريم و این یعنی ما دست كم به چهارتریلیارد پول نیاز داریم. با این حساب باید چیزی در حدود سه تا چهارتریلیارد از بیرون سرمایه جذب شود. این درحالی است که سرمایه ایرانیان خارج از کشور 6تریلیارد هست. اگر این سرمایه در کشور وجود داشت جوانان ما امروز بدون کار نبودند. ما چوب نا امنی سرمایه گذاری را می خوریم. برخورد با سرمایه گذاران برخورد مناسبی نیست.
ما اول سرمایه دار را جلب یا ممنوع الخروج می کنیم بعد راجع به اش تحقیق و مطالعه می کنیم. ما باید چشم های مان را بشوییم و جور دیگر به سرمایه گذاری در کشور عزیزمان ایران نگاه کنیم. فعالان اقتصادی مجرم نیستند ولی گاهي می بینیم نوع نگاه بعضی به فعالان اقتصادی نگاهی مجرمانه و بغض آلود است . با این نوع نگاه نمی شود توقع حل پرسشها اقتصادی داشته باشیم.
عملكرد رسانه را در اين زمينه چگونه ارزيابي مي كنيد؟
صدا و سیما و رسانه های ما نيز باید با این مجموعه هماهنگ شوند. اختلافات سیاسی را نباید دستمایه ای جهت ترساندن سرمایه گذاران کنیم.
این بحث سرمایه گذاری امنیتی را که شما مسئولیت پیگیری آن را در کمیسیون امنیت ملی بر عهده دارید، با دستگاه های امنیتی مطرح کردید؟
بله. مذاکرات متعدد داشتیم و باز هم این مذاکرات در حال انجام و پیگیری هایی در دستور کار هست. ولی این پیگیری ها به نتیجه نمی رسد مگر اینکه یک تشکیلات مافوق قوایی ایجاد شود. تشکیلاتی که صدا وسیما، قوای سه گانه، و دستگاه های امنیتی از این دست زیر نظر آن قراربگيرند و هماهنگی در حوزه اقتصادی بین این دستگاها مدیریت شود. هرجا که احساس شد تنشی در حال ایجاد شدن هست، از طریق این تشکیلات مسئله حل شود تا چوب این تنش به تن سرمایه و سرمایه گذار نخورد. در غیر این صورت هیچ نهاد و دستگاهی نمی تواند این معضل را حل کند.
پیشنهادی در رابطه با ایجاد این تشکیلات دارید؟
در کمیته امنیت اقتصادی در حال بحث روی این تشکیلات هستیم. براي مثال به دنبال این عنوان هستیم که چند نفر از نخبگان اقتصادی برنامه ای را فراهم و آن را در قالب این تشکیلات اجرا کنند و این برنامه با عوض کردن دولت ها خللی در اجرایش ایجاد نشود. سردرگمی اي که چند راهی مسیر های اقتصادی دولت ها به وجود می آورند، خود مساله ای است که باید حل شود. توصیه بعدی که باید جهت آن فکری کنیم عدم تسلط دولت ها به تمام امور هست. صدا و سیما یک وقت پدیده شاندیز را به صورت گسترده تبلیغ می کند و مردم به سمت پدیده جهت سرمایه گذاری سرازیر می شوند. همان صدا و سیما یک روز می گوید این پروژه متوقف شد چون مفسد است! چه کسی باید این مسیر را اصلاح کند؟ دولت نمی تواند این پرسشها را اصلاح کند. در دستگاه قضایی نيز با چنین اتفاقاتی روبه رو هستیم. دستگاه قضایی با غلط های زیادی روبه رو بوده است که من نمی خواهم آن ها را باز کنم. آیا باید یک بازپرس یا یک قاضی در استاني به یک مساله اقتصادی وارد شود و یک رای را خارج از ضوابط بدهد و یک بحران را در حوزه موسسات اقتصادی و مالی ایجاد کند که به آسانی قابل جمع کردن نباشد؟ما در حال بررسی این مباحث هستیم. نمی خواهیم بی گدار به آب بزنیم. به دنبال این هستیم که سیستم درستی را پیشنهاد کنیم.
واژه های کلیدی: امنیت | ایران | ایرانی | اقتصادی | مسئولان | رسانه ای | رسانه ها | ایرانیان | سرمایه گذار | سرمایه گذاری | فساد اقتصادی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
